Σε ανακοίνωσή της η Οικολογική Συμμαχία υπογραμμίζει ότι “Αν υπάρχει μία διαχρονική σταθερά του πολιτικού συστήματος της χώρας αυτή δεν είναι άλλη από ένα αλλοπρόσαλλο πολιτικό ερασιτεχνισμό, που θεμελιώνεται στην παντελή ανικανότητα ανάγνωσης, ερμηνείας και κατανόησης των κοινωνικών και περιβαλλοντικών δυναμικών του χώρου και καταλήγει, αναπόφευκτα, είτε στην ολική απραξία, είτε σε καταστροφικές παρεμβάσεις υποθήκευσης του φυσικού και πολιτισμικού μας πλούτου με ανεπανόρθωτες συνέπειες για τις μελλοντικές γενιές .
Εδώ και 15 περίπου χρόνια, η ανάγκη διεύρυνσης της κοινωνικής αποδοχής και της εμπορικής ενίσχυσης στην αγορά των προϊόντων αλιείας του τομέα της υδατοκαλλιέργειας, έφερε στην παγίωση της ιδέας της διασύνδεσης της υδατοκαλλιέργειας με τον τουρισμό. Οι αρχικοί σποραδικοί πειραματισμοί – κυρίως στις ΗΠΑ – οδήγησαν αρχικά σε ένα είδος υδατοκαλλιεργητικού τουρισμού σε περιορισμένου μεγέθους εκτατικές υδατοκαλλιέργειες γλυκού νερού, ως επί το πλείστο στη Γαλλία και στη συνέχεια στην προσπάθεια εφαρμογής της ιδέας στις διάχυτες οικογενειακές θαλάσσιες υδατοκαλλιέργειες – μικρής κλίμακας – στο Βιετνάμ και τελευταία στις υπεράκτιες υδατοκαλλιέργειες στην Κίνα.
Η ιδέα του υδατοκαλλιεργητικού τουρισμού μετουσιώθηκε σε πρακτική στη Κίνα πριν από 2 περίπου χρόνια, εξ’ αιτίας της προοδευτικής κατάργησης των παράκτιων υδατοκαλλιέργειών, λόγω των περιβαλλοντικών τους επιπτώσεων και της υποχρεωτικής τους μετεγκατάστασης – ως υπεράκτιες – στην ανοικτή θάλασσα. Η αλλαγή μοντέλου υδατοκαλλιέργειας – από παράκτιο σε υπεράκτιο – σε συνδυασμό με την ανάγκη εξισορρόπησης των χαμένων εσόδων των τοπικών οικονομιών από αυτή, εξανάγκασαν στην εφαρμογή του υδατοκαλλιεργητικού τουρισμού ο οποίος φαίνεται να διαδίδεται ταχέως στις παράκτιες Περιφέρειες της χώρας.
Στην περιοχή των υπεράκτιων εγκαταστάσεων υδατοκαλλιέργειας κατασκευάζονται οι κατάλληλες πλατφόρμες υποδοχής των τουριστών. Οι τουρίστες νοικιάζουν τα σκάφη που τους μεταφέρουν στις πλατφόρμες και εκεί μπορούν να ταΐσουν τα εκτρεφόμενα ψάρια ή και να τα ψαρέψουν μόνοι τους. Τα έσοδα του υδατοκαλλιεργητικού τουρισμού χρησιμοποιούνται για την ενίσχυση της τοπικότητας, των τοπικών εταιρειών υδατοκαλλιέργειας και των τοπικών αλιευτικών συνεταιρισμών.
Όπως θα αναμενόταν, ο εγχώριος πολιτικός ερασιτεχνισμός δεν θα μπορούσε να αφήσει την ευκαιρία ανεκμετάλλευτη παρά τις δραματικές διαφορές των περιπτώσεων μεταξύ της ελληνικής παράκτιας υδατοκαλλιέργιας και των λοιπών υπεράκτιων που υιοθέτησαν τον ψευδεπίγραφο τουρισμό αυτού του είδους.
Έτσι, παρά την διαχρονικές καταγγελίες για τις περιβαλλοντικές και κοινωνικές επιπτώσεις της καταστροφικής χωροθέτησης των ελληνικών παράκτιων υδατοκαλλιεργειών βάσει της οικοκτόνου Κ.Υ.Α 31722/4-11-2011 – ελλείψει Εθνικού Θαλάσσιου Χωροταξικού, απουσία Σχεδίων Διαχείρισης των προστατευόμενων χερσαίων και θαλάσσιων περιοχών και δίχως τη χαρτογράφηση και ανάλυση των προστατευόμενων λιβαδιών Ποσειδωνίας – η οποία συμβάλλει :
– στη σοβαρή υποβάθμιση των παράκτιων περιοχών,
– στη σημαντική επιβάρυνση του παράκτιου θαλάσσιου περιβάλλοντος με οργανικό φορτίο και χημικές ουσίες, που επηρεάζουν σοβαρά την ποιότητα του νερού και την ποσότητα του φωτός που διαπερνά την υδάτινη στήλη, με καταστροφικά αποτελέσματα για τα ευαίσθητα λιβάδια Ποσειδωνίας και τα θαλάσσια οικοσυστήματα και,
– στη δημιουργία σοβαρών προβλημάτων βιωσιμότητας στις περιοχές των εγκαταστάσεων, λόγω της παράκτιας ρύπανσης και της υποβάθμισης ή και της αποτροπής άλλων δραστηριοτήτων, κυρίως τουριστικών,
o υδατοκαλλιεργητικός τουρισμός αποτελεί ήδη νόμο και θεσμό με την Κοινή Υπουργική Απόφαση 22801/2024 – ΦΕΚ 7315/Β/31-12-2024, η οποία συνυπογράφηκε την τελευταία ημέρα του χρόνου (sic !!!) για να σωρεύσει και τις δικές του περιβαλλοντικές και κοινωνικές επιπτώσεις στις καταγγελλόμενες παραπάνω.
Η παρουσίαση του νομοθετικού ευρήματος της Κοινής Υπουργικής Απόφασης, ως «καινοτόμου προϊόντος που αναδεικνύει την αλιευτική κληρονομιά της χώρας και συνδέει τον τουρισμό με την τοπική οικονομία και τις φυσικές ομορφιές της Ελλάδας», εγγίζει τα όρια του γκροτέσκου.
– «Στόχος μας είναι να συνδυάσουμε τη βιώσιμη εκμετάλλευση των θαλάσσιων πόρων με τη διαφύλαξη των υδάτινων οικοσυστημάτων και την προώθηση του εναλλακτικού τουρισμού», δήλωσε ο υφυπουργός Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής Στέφανος Γκίκας.
– «Οι επισκέψιμες υδατοκαλλιέργειες αποτελούν ένα πρωτοποριακό προϊόν που συνδυάζει την εκπαίδευση, τη βιωματική εμπειρία και τη διατήρηση της φυσικής ομορφιάς των παράκτιων και νησιωτικών περιοχών μας», συμπλήρωσε ο υφυπουργός ΥΠΑΑΤ Χρήστος Κέλλας. «Με σαφείς προδιαγραφές βιωσιμότητας, καινοτομίας και προσβασιμότητας, διασφαλίζεται ότι οι δραστηριότητες αυτές θα συμβάλλουν στην προστασία των υδάτινων οικοσυστημάτων».
– «Οι επισκέψιμες υδατοκαλλιέργειες μπορούν να λειτουργήσουν ως ζωντανά εργαστήρια περιβαλλοντικής ευαισθητοποίησης, προσφέροντας μοναδικές εμπειρίες που προάγουν τη σχέση του ανθρώπου με τη φύση», κατέληξε η υφυπουργός τουρισμού Έλενα Ράπτη.
Μετά ταύτα, η ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ θεωρεί άσκοπο να ζητήσει το οτιδήποτε σχετικά με την νομοθέτημα του υδατοκαλλιεργητικού τουρισμού, ακόμη και την άμεση απόσυρση του. Όταν ο πολιτικός ερασιτεχνισμός παραποιεί επιδεικτικά την θλιβερή πραγματικότητα γύρω από την εγχώρια παράκτια υδατοκαλλιέργεια, όταν αδιαφορεί επιδεικτικά για τη διάσταση και τα αίτια των καταστροφικών περιβαλλοντικών και κοινωνικών της επιπτώσεων και όταν ταυτίζει έμμεσα τις παράκτιες με τις υπεράκτιες υδατοκαλλιέργειες και, κατ’ ακολουθία, τον Πόρο, το Ξηρόμερο και την Σαλαμίνα με την Κίνα, η οιαδήποτε παρέμβαση δηλώνει περιττή και, εκτός από αλλοπρόσαλλος, ο πολιτικός ερασιτεχνισμός παρουσιάζεται και επικίνδυνος. Και για τον Πόρο και για το Ξηρόμερο και για την Σαλαμίνα“.
