Συνέντευξη στα κανάλια της Novasports παραχώρησε ο Γιώργος Μπαρτζώκας, με τον προπονητή του Ολυμπιακού να αναφέρεται στο πως βιώνει τα παιχνίδια, την σχέση του με τον Γιαννούλη Λαρεντζάκη, για τις ελπίδες του Ολυμπιακού για πρόκριση στο Final Four, για τον Βασίλη Σπανούλη, αλλά και για θέματα εκτός μπάσκετ, όπως τα παιδικά του χρόνια, αλλά και την τραγωδία των Τεμπών.
Αναλυτικά ο Μπαρτζώκας μίλησε:
Για την ένταση στους πάγκους και πως βιώνει τα ματς: “Δεν μου αρέσει καθόλου η εικόνα μου, πώς να μου αρέσει; Προσπαθώ να τη βελτιώσω. Κάποιες φορές τα καταφέρνω, κάποιες όχι. Όταν με βλέπετε σε ένταση, έχω πρόβλημα με την προσέγγισή της ομάδας μου, όχι με τον αντίπαλο. Δεν με πειράζει ο αντίπαλος. Δεν με ενοχλεί ο διαιτητής. Αλλά άμα βλέπω τελείως λάθος προσέγγιση και τότε θυμώνω αρκετά. Πιο πολύ απελπισία είναι, παρά θυμός.
Ναι ίσως είναι επιλογή το να θυμώνουμε συχνά. Στο παρελθόν, στην πρώτη μου απόπειρα με την Ολύμπια Λάρισας σε τρία πολύ ωραία χρόνια, έλεγαν για την Ολύμπια ψυχραιμία μου. Γύριζα σπίτι, μέτραγα την αρτηριακή πίεση ήταν 9-15. Όσες φορές εξωτερίκευα την ένταση και τον θυμό μου, η πίεση ήταν 11-7. Έτσι κατάλαβα ότι το να εξωτερικεύεις τα συναισθήματά σου συχνά είναι ενοχλητικό για την εικόνα σου, αλλά για την υγεία σου είναι καλύτερο.
Ενοχλεί και δικαίως τους περισσότερους παίκτες η ένταση στους πάγκους. Αν είσαι επιθετικός, επικριτικός σε ένα παίκτη και το παιχνίδι το βλέπει από την τηλεόραση η μαμά του, ο μπαμπάς του, η κοπέλα του, ο κύκλος, αυτός σίγουρα δεν θα νιώθει καλά. Το καταλαβαίνω απόλυτα και είναι λάθος μου. Ευτυχώς ή δυστυχώς στο ευρωπαϊκό μπάσκετ ο προπονητής έχει μεγάλη σημασία, γιατί στο NBA είναι η λίγκα των παικτών. Δεν μπορείς να υψώσεις ποτέ τη φωνή σου στον σταρ της ομάδας, ούτε να του πεις τι να κάνει. Στο NBA κάποιες φορές ο παίκτης επιλέγει και την τακτική ή και τον συμπαίκτη σου” .
Για τις σχέσεις του με τον Λαρεντζάκη: “Την ώρα της έντασης ο παίκτης πρέπει να ακούσει από ‘μένα το οτιδήποτε και μπορώ να ακούσω και εγώ το οτιδήποτε χωρίς να παρεξηγηθώ. Υπάρχουν παίκτες, που τζογάρουν στο ματς. Ενώ έχει μια σίγουρη πάσα, κάνει κάτι άλλο. Αυτός ο παίκτης σε προκαλεί και το ξέρουν και οι ίδιοι, οπότε υπήρχαν παίκτες που ήξερα από πριν ότι ήταν πολύ ευαίσθητοι να τους φωνάξεις.
Υπάρχουν όμως παίκτες, που γίνεται viral η σχέση που έχουμε, όπως με τον Λαρεντζάκη. Ο Λαρεντζάκης με τον τρόπο του θέλει να προκαλέσει την προσοχή του προπονητή. Χαίρεσαι πολύ να τον βλέπεις να παίζει με ψυχή, με πάθος, όταν όμως σε ένα συγκεκριμένο play έχει εντολή να κάνει μια πάσα και κάνει μια άλλη, σε προκαλεί”.
Για την τραγωδία των Τεμπών: “Έχω μεγαλώσει σε διαδηλώσεις. Η κοινωνική συμμετοχή τα τελευταία χρόνια έχει μειωθεί. Έχουμε φτάσει σε σημείο να μας νοιάζει μόνο τι κάνουμε εμείς και όχι ο δίπλα. Ούτε καν ο πλανήτης που καταστρέφεται. Τα social media το έχουν ενισχύσει αυτό. Οι οικογένειες των θυμάτων θέλουν να βρουν έναν υπεύθυνο. Έχουμε πολλά χρόνια να δούμε τέτοιο κύμα συμπαράστασης. Όταν υπάρχει μαζικότητα πάντα όλοι λαμβάνουν κάτι“.
Για τα παιδικά του χρόνια και τον πατέρα του: “Ήμουν ένα παιδί που μέχρι τα εννέα του χρόνια δεν ήταν ο πατέρας του σπίτι. Ήταν εξορία, έκανε πολιτικό τουρισμό σε διάφορα νησιά. Λέρο, Αίγινα, Κέρκυρα. Πήγα μια φορά στη Λέρο, είχα πάει τεσσάρων χρόνων με τη μάνα μου, έχω πολύ έντονα την εικόνα, επί χούντας. Ο πατέρας μου είχε διαλέξει αυτό τον τρόπο. Υπήρχε το κλασικό, αν υπογράψεις το χαρτί κοινωνικών φρονημάτων, γυρίζεις πίσω. Οι περισσότεροι αριστεροί δεν το έκαναν. Αυτό είχε μεγάλη γενναιότητα. Από την άλλη πλευρά υπήρχε μεγάλη οικογενειακή φθορά.
Ήμασταν δύο αδέρφια, με τη μητέρα μου αντιμετωπίσαμε πολλά προβλήματα. Πέρασα πολύ έντονα αυτό το στάδιο του θυμού (που έβαζε τις ιδέες του πιο πάνω). Ας πούμε ‘δέκα χρόνια, πού ήσουν, γιατί δεν γύρισες πίσω;’. Μετά είχα το προνόμια σαν μικρό παιδί στο σπίτι μας να μπαινοβγαίνουν ή εμείς να μπαινοβγαίνουμε σε σπίτια μεγάλων προσωπικοτήτων της αριστεράς, σαν τον Μανώλη Γλέζο, σαν τον Μίκη Θεοδωράκη, αυτό ήταν μεγάλη εμπειρία σαν παιδί. Αλλά υπάρχει και ο φόβος, μεγάλωσα με έναν φόβο. Όταν έμπαιναν ασφαλίτες σπίτι μας όταν ήμασταν μικροί, υπήρχε φόβος, φοβόμουν τους αστυνομικούς μικρός. Έμπαιναν στο σπίτι να ψάξουν τον πατέρα μας, όταν ήταν καταζητούμενος”.
Για το αν ο Ολυμπιακός θα προκριθεί στο Final Four: “Στη ζωή μου έχω μάθει να βλέπω μόνο το άμεσο αύριο. Συχνά η ζωή έρχεται και ανατρέπει αυτό που φαντάζεσαι με έναν τραυματισμό, μια άτυχη στιγμή, μια κακή ή μια καλή διασταύρωση στα playoffs. Εμείς είμαστε πρώτοι, έχουμε 10 εκτός έδρας νίκες, έχουμε ισοφαρίσει ήδη το ρεκόρ της ομάδας και υπάρχουν και άλλα παιχνίδια που μπορούμε να πάρουμε. Πιθανώς θα τερματίσουμε στην πρώτη τετράδα, όπως λένε οι αναλυτές δηλαδή, αν και δεν είμαι ακόμα σίγουρος. Έχουμε δείξει ότι είμαστε πρώτοι με δύο-τρεις βαθμούς διαφορά από τον δεύτερο.
Το κάνουμε αυτό σε μια χρονιά που η Ευρωλίγκα είναι πιο ανταγωνιστική από ποτέ. Είναι πολλές ομάδες που τα έχουν όλα αλλά όχι το αποτέλεσμα. Έχουμε να αντιμετωπίσουμε μια δύσκολη σειρά στα playoffs και αν καταφέρουμε να φτάσουμε στο Final Four, δεν ξέρεις ποτέ, είναι ένα παιχνίδι. Έχουμε πάει σε τρία συνεχόμενα Final Four, χάσαμε ένα από τη Ρεάλ στην τελευταία φάση. Το ότι είμαστε εκεί σημαίνει ότι είμαστε από τις καλύτερες ομάδες της Ευρώπης.
Το γεγονός ότι ο Παναθηναϊκός το πήρε πέρυσι έβαλε μεγαλύτερη πίεση, ας μην κρυβόμαστε, στον Ολυμπιακό, γιατί ο Παναθηναϊκός εκτός playoffs. Ήταν 17ος όπως λένε και ξαφνικά πήγε και το πήρε. Ο Παναθηναϊκός είναι μεγάλος αντίπαλος, είναι φοβερά δυνατή ομάδα, είναι οι πρωταθλητές Ευρώπης, έχουν πολύ ταλέντο και εμπειρία και δεν μπορείς φυσικά να τους υποτιμήσεις. Πιστεύω όμως ότι είναι στα μέτρα μας, όπως και εμείς είμαστε στα μέτρα τους”.
Για τον Σπανούλη: “Κάνει καλή δουλειά, η Μονακό είναι μέσα στις τέσσερις καλύτερες ομάδες, νομίζω θα πάει πολύ καλά στην καριέρα του”.
