Μεγάλη είναι η έλλειψη παθολόγων τόσο στα νοσοκομεία όσο και στην πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας με την πίεση να γίνεται ασφυκτική, καθώς γιγαντόνονται οι ανάγκες του πληθυσμού.
Τα κενά από παθολόγους στις δημόσιες δομές υγείας είναι τόσο έντονα που επηρεάζουν άμεσα την ποιότητα της φροντίδας των ασθενών, ενώ είναι γνωστό πώς και σε ευρωπαϊκό επίπεδο παρατηρείται, επίσης, αυξανόμενη ανάγκη και σε ειδικούς παθολόγους.
Στην Ελλάδα, στο πλαίσιο της οικοδόμησης ενός νέου και ισχυρού συστήματος Πρωτοβάθμιας, Δευτεροβάθμιας και Τριτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, η κυβέρνηση, για πρώτη φορά, αποφάσισε να θέσει ψηλά στην ατζέντα της τη συγκεκριμένη προτεραιότητα και πριν από περίπου ένα χρόνο, να θέσει οικονομικά κίνητρα για νέους γιατρούς, ώστε να επιλέξουν την ειδικότητα της Εσωτερικής Παθολογίας.
Συγκεκριμένα θέσπισε, το εφάπαξ ποσό 40.000 ευρώ για νέους γιατρούς που θα επιλέξουν ειδικότητα στη Γενική/Οικογενειακή Ιατρική ή στην Εσωτερική Παθολογία, ένα ποσό που καταβάλλεται σε δύο φάσεις, τα ⅔ κατά την έναρξη και το ⅓ με την ολοκλήρωση της ειδικότητας. Ταυτόχρονα, απαιτείται υποχρεωτική παραμονή σε νοσοκομεία με κενές θέσεις, χωρίς λίστα αναμονής.
Η ισχνή, ωστόσο -όπως όλα δείχνουν μέχρι σήμερα- ανταπόκριση των νέων γιατρών, αλλά και οι αντιδράσεις που ακολούθησαν, αποδεικνύουν πώς το μέτρο παρουσιάζει κενά.
Κατερίνα Στούπα: «Να γιατί δεν θέλω να επιλέξω την ειδικότητα της παθολογίας, παρά τα κίνητρα»
Παρά τις προσπάθειες της κυβέρνησης να δώσει οικονομικά κίνητρα στους νέους γιατρούς, τα μέτρα φαίνεται να μην αρκούν για να αντιστρέψουν την τάση.
Η νεαρή γιατρός Κατερίνα Στούπα, η οποία πραγματοποιεί πρακτική άσκηση στη Γενική Κλινική Θεσσαλονίκης και αναμένει να ξεκινήσει ειδικότητα στο Ιπποκράτειο, περιγράφει με ειλικρίνεια στο iatropedia.gr, τις δυσκολίες και τους περιορισμούς που αντιμετωπίζουν οι νέοι γιατροί, παρά τα μέτρα του Υπουργείου Υγείας.
«Μου αρέσει η παθολογία, μου αρέσει να ψάχνομαι και να συνεργάζομαι με συναδέλφους και ασθενείς. Και παρά το γεγονός ότι τελικά θα επιλέξω την παθολογία γιατί την αγαπώ πολύ ως ειδικότητα, ωστόσο, δεν βρίσκω ικανοποιητικά τα κίνητρα που παρέχει η πολιτεία»,εξηγεί.
Αναφερόμενη στο οικονομικό κίνητρο των 40.000 ευρώ, η γιατρός παρατηρεί ότι οι όροι είναι υπερβολικά δεσμευτικοί: απαιτείται παραμονή σε δημόσιο νοσοκομείο για πέντε χρόνια μετά την ολοκλήρωση της ειδικότητας και τοποθέτηση του γιατρού σε περιφερειακές μονάδες, κάτι που αποτρέπει πολλούς νέους γιατρούς μεγάλων πόλεων από το να το αξιοποιήσουν, όπως λέει.
«Δεν θέλω να φύγω από τη Θεσσαλονίκη και να είμαι αναγκασμένη να μείνω στο Δημόσιο για χρόνια. Αν βελτιώνονταν οι συνθήκες στο ΕΣΥ, θα ήταν καλό κίνητρο, αλλά με την κατάσταση που επικρατεί στα δημόσια νοσοκομεία δεν αρκεί. Αν κάποιος από μια μικρότερη πόλη δέχεται να μετακινηθεί, ίσως να το αξιοποιήσει, αλλά οι περισσότεροι προτιμούν να μείνουν στην πόλη τους», συμπληρώνει.
Η ίδια αναφέρει ότι οι συνθήκες εργασίας στα νοσοκομεία είναι εξαντλητικές. «Δεν μπορεί ένας άνθρωπος να δουλέψει 36 ή 40 ώρες συνεχόμενα και να ανταποκριθεί σωστά. Οι εφημερίες είναι υπερβολικά βαριές και οι αμοιβές για αυτές ανεπαρκείς», τονίζει.
Παράλληλα, η ίδια υπογραμμίζει την ανάγκη βελτίωσης των υποδομών και της οργάνωσης στα νοσοκομεία: «Οι ασθενείς βρίσκονται μέσα στους διαδρόμους, οι συνθήκες δεν είναι ασφαλείς ούτε για τους γιατρούς ούτε για τους ασθενείς».
Η Κατερίνα Στούπα τονίζει ακόμη τη στρεβλή χρήση της ειδικότητας της παθολογίας στην Ελλάδα, που δεν χρησιμοποιείται ως εργαλείο διαγνωστικής και θεραπευτικής ικανότητας, αλλά απλά ως συνταγογραφική θέση.
«Στην πραγματικότητα, ο παθολόγος είναι ο γιατρός που κάνει τη μεγαλύτερη διαγνωστική δουλειά, ρυθμίζει εξετάσεις, καθορίζει διαγνώσεις και συνεργάζεται με άλλες ειδικότητες. Δεν είναι μόνο ένας γιατρός που απλώς “μαζεύει” περιστατικά», τονίζει.
Επαγγελματική Ένωση Παθολόγων Ελλάδος: «Οικονομικά κίνητρα μεν, αλλά και προκήρυξη νέων θέσεων»
Η ίδια εικόνα επιβεβαιώνεται και από τον πρόεδρο της ΕΕΠΕ, Ευάγγελο Τούλη, ο οποίος μιλώντας στο iatropedia.gr., επισημαίνει ότι οι συνθήκες εργασίας και η υποτίμηση του ρόλου του παθολόγου λειτουργούν αποτρεπτικά για νέους γιατρούς.
«Οι παθολόγοι βγάζουν την περισσότερη δουλειά στα νοσοκομεία, μαζεύουν τις επιπλοκές, αλλά αμείβονται πολύ λιγότερο από άλλες ειδικότητες», αναφέρει.
Ο κ. Τούλης υπογραμμίζει ότι η υποστελέχωση στα περιφερειακά νοσοκομεία είναι δραματική: «Στη Δράμα υπάρχει μόνο η διευθύντρια στο παθολογικό, στη Σάμο συμβαίνει το ίδιο και στην Πρέβεζα έκλεισε η παθολογική κλινική λόγω έλλειψης προσωπικού. Ποιος νέος γιατρός θα πάει στα νοσοκομεία αυτά και να υποθηκεύσει το μέλλον του για 40.000 ευρώ; Δεν πρόκειται να γίνει».
Παράλληλα, εξηγεί ότι πέρα από το οικονομικό κίνητρο, η πολιτεία θα έπρεπε ταυτόχρονα να προκηρύσσει πολλές θέσεις γιατρών, ώστε να καλύπτονται και οι συναφείς ειδικότητες όπως ακτινολόγοι, νευρολόγοι, καρδιολόγοι κ.α., και να αναβαθμιστεί ο ρόλος του παθολόγου σε «ηγετικό» μέσα στις κλινικές.
«Η εκπαίδευση, παρά την ύπαρξη ΦΕΚ από το 2019 που προσαρμόζει την ειδικότητα στις ευρωπαϊκές απαιτήσεις, παραμένει υποβαθμισμένη. Η κατάσταση επιδεινώθηκε με την πανδημία και σήμερα δεν γίνεται τίποτα προς τη βελτίωσή της», καταλήγει.
